Pomysł jest prosty! Wrocławski rynek, dobre wino, dobre jedzenie, dobre towarzystwo i atmosfera jest “właśnie taka”.
Restauracja POLKA, ukryta historia wrocławskich kamienic.
Restauracja Polka mieści się w uroczej kamienicy w sercu wrocławskiego rynku, w zabytkowym budynku z pierwszej połowy XVI wieku, w późnogotyckim stylu i o średniowiecznym rodowodzie.
Kamienica nr 39 był późnogotyckim budynkiem datowanym na pierwszą połowę XVI wieku. Jej sień przykryta była sieciowym żebrowym sklepieniem. Na początku XVI wieku budynek był trzykondygnacyjny. W jego fasadzie okna drugiej i trzeciej kondygnacji miały kształt prostokątny o gotyckich profilach i rzeźbionych podokiennikach i nadokiennikach.
Sień frontowa przykryta była sklepieniem sieciowym, żebrowym. Wejście frontowe ozdabiał portal z ok. 1600 roku a tablica umieszczona w archiwolcie pochodziła ze starszego okresu. W 1711 budynek został przebudowany i nadano mu barokową formę z dwukondygnacyjnym szczytem o trójkątnym tympanonie.
Kamienica nr 40 o rodowodzie średniowiecznym miała szerokość ok. 8 m. Według zachowanych materiałów ikonograficznych z okresu baroku, trzykondygnacyjna kamienica przechodziła w dwukondygnacyjny szczyt otoczony manierystycznymi wolutami.
W 1869 roku kamienica została zburzona a w jej miejsce zbudowano nową czterokondygnacyjną z trzyosiową fasadą zakończoną wystającym gzymsem nad płaską kondygnacją strychową.
Do 1904 roku budynek nr 40 znany był pod nazwą kamienica „Pod Czarnym Krzyżem”, a od początku lat 70. XIX wieku miała w niej siedzibę firma konfekcyjna Louis Lewy Jr.
W 1904 roku obie kamienice 39 i 40 zostały wyburzone, a w ich miejsce wzniesiono na planie wydłużonego prostokąta nowy dom handlowy z wewnętrznym dziedzińcem w części tylnej, według projektu spółki architektoniczno-wykonawczej Schlesinger-Benedickt. Właścicielem budynku była firma Louis Lewy Jr, która zajmowała się produkcją oraz sprzedażą płaszczy damskich.
Nowy budynek został zaprojektowany na rzucie prostokąta o wymiarach 20 na 25 metrów, miał pięć kondygnacji i pokryty był dwuspadowym dachem kalenicowym. Fasada parteru została w pełni przeszklona, wejście znajdowało się między przeszklonymi gablotami i tworzyło dwa krótkie pasaże.
Sześcioosiowa fasada uzewnętrzniała konstrukcję budynku: na dwóch kolejnych kondygnacjach elewacji znajdowały się duże okna wystawowe; czwarta kondygnacja miała wysokie okna łukowe. Czwarte piętro i piętra szczytowe zajmował ogromy produkcyjny zakład odzieżowy Lewy’ego.
Na głowicach i półkolumnach, ustawiono łuki okien czwartej kondygnacji. Fasada zakończona była dwoma bliźniaczymi, neomanierystycznymi szczytami, nawiązującymi do wcześniejszych kamienic; pomiędzy nimi umieszczono figurkę Merkurego, którą możemy podziwiać do dzisiaj.
W 1929 roku dom handlowy został rozbudowany, dodano do niej dwie cofnięte uskokowo kondygnacje, a fasadzie nadano modernistyczną formę. W 1938 roku Dom Handlowy został przemianowany na Geschäftschaus „Hünter”.
Podczas działań wojennych w 1945 roku budynek nie został zniszczony. Od 1945 roku mieścił się w nim Dom Mody i Zakłady Przemysłu Odzieżowego „Elegancja”.
W latach 90. zmieniono układ wejść i w skrajnych osiach dodano dwa renesansowe portale. W latach 1997–2002 w kamienicy znajdował się „British Home Stores” (BHS), od 2002 roku na parterze znajdowała się restauracja „Sphinx”, a na wyższych piętrach lokale usługowe i biurowe.
Restauracja Polka, w której dzisiaj gościmy to nostalgiczna restauracja i winiarnia w sercu wrocławskiego rynku.
Wizja szefa kuchni Pawła Marteklasa i Sommelier Karoliny Kokoszki z rozmysłem na nowo tworzy bogatą historię kulinarną Wrocławia poprzez tradycyjna kuchnię polską z głębokimi wpływami kuchni regionalnej.
Wystrój restauracji przywołuje ciepło i swobodną elegancję wrocławskich bistro i barów, które służą za inspirację, uaktualnioną na dzień dzisiejszy.